Daar zit ze dan…
Voor zich uitstarend door het raam. “Komen ze mij vandaag nou wel of niet ophalen,” gaat er door haar gedachten heen.
Irene hoopt het natuurlijk wel, want het is zo reuze gezellig met de andere oudjes.
Ja, daar is haar vaste chauffeur. “Fijn dat je er bent”  zegt ze, “ik zat al te wachten.” Na wat ditjes en datjes over het weer en haar
gezondheid te hebben uitgewisseld, pakt Irene haar rollator en loopt ze samen met haar vaste
vrijwilliger naar de auto.
Van haar huisadres naar het buurtcentrum aan de Hildo Kropstraat is het slechts 800 meter lopen, maar dat redt ze niet. Ook niet met de ondersteuning van haar rollator. Ze zou er ongeveer een half uur over doen en doodvermoeid aankomen bij Cobra.
Nee, zo is het beter geregeld. Een vaste vrijwilliger die haar komt ophalen, tijd voor haar neemt, haar afzet voor de deur van Cobra en haar ook nog naar binnen begeleidt. Irene voelt zich koninklijk behandeld. Wat een geluk. Puur levensgeluk. Ze komt de deur nog uit, ziet andere mensen en ze kan weer meedoen. Kortom: Irene hoort erbij!
Kent u nog vrijwilligers die eenzame ouderen willen halen en brengen? Neem dan contact met mij op. Lucia Fer, e-mail: lfer@deschoor.nl